رابطه بین ترکیب بدنی و آمادگی قلبی عروقی با عملکرد ریوی در کشتی گیران سبک وزن و سنگین وزن فرنگی حرفه ای

افرادی که چربی بدنی بالاتری دارند به هنگام اجرای فعالیت های هوازی با نوعی وزن حاصل از چربی اضافه بدن مواجه هستند که این اضافه وزن عملکرد آنان را تضعیف می کند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر ارتباط بین ترکیب بدنی و آمادگی قلبی عروقی با عملکرد ریوی کشتی گیران فرنگی می باشد. تحقیق حاضر از نوع توصیفی – همبستگی است و جامعه آماری را کشتی گیران حرفه ای فرنگی کار تشکیل دادند از بین کل کشتی گیران فرنگی استان 14 نفر کشتی گیر سبک (اوزان 55،60،66،74) و12 نفر کشتی گیر سنگین وزن (اوزان 84،96،120) به صورت هدفمند و در دسترس؛ انتخاب شدند ابزار اندازه گیری شامل دستگاه بادی کامپوزیشن oylmpia3.3) ) و گاز آنالیزور (gunshorn) و تردمیل ( h/p/cosmos) بود. جهت تعیین آمادگی قلبی عروقی شرکت کنندگان از آزمون آستراند روی تردمیل استفاده گردید. بعد از بررسی نرمال بودن داده ها با استفاده از کلموگراف اسمیرنوف؛ از همبستگی پیرسون برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد همبستگی مثبت و معنی داری بین آمادگی قلبی عروقی و شاخص تنفسی در هر دو گروه که در گروه سبک وزن در شاخص fev1(728/0r= ،001/0p=)و در fvc(659/0r= ،01/0p=) در گروه سنگین وزن در شاخص fev1(752/0r=، 001/0p=) و در شاخص (644/0r= ،024/0p= )مشاهده شد . همچنین بین وزن با شاخص های تنفسی در گروه سنگین وزن در شاخص fev1(846/0r= - ، 001/0p=) و در شاخص fvc( 736/0r= - ،006/0p=) رابطه منفی معناداری مشاهده شد ولی در گروه سبک وزن در شاخص fev1(027/0r= ، 928/0p= ) و در شاخص fvc(322/0r= ، 261/0p=) رابطه معنی داری مشاهده نشد. نتایج این مطالعه نشان داد که شاخص عملکرد ریوی با میزان آمادگی قلبی عروقی رابطه مستقیم دارد یعنی با افزایش عملکرد ریوی آمادگی قلبی عروقی نیز افزایش می یابد همچنین دیگر نتایج مطاله آشکار کرد که با افزایش وزن و افزایش درصد چربی، بدن شاخص های تنفسی کاهش می یابد.